Γράφει: Γιώργος Αλεβίζος – Πρόεδρος Μικρασιατών Ποντίων και Αρμενίων Σητείας Στο δημοσίευμα μας "Όχι αναλγησίες στον Περιφερειακό Τύπο". Γράψαμε σε επόμενο γραφτό μας να αναφερθούμε ιστορικά στον τύπο, στην τυπογραφία. Ο τύπος, η εφημερίδα παραμένει το βασικό μέσο ενημέρωσης. Με κύρια γνωρίσματα την επικαιρότητα, την είδηση, τη συνολικότητα. Με στοιχεία πληρότητας τη φιλολογική ύλη, το χρονογράφημα, την επιφυλλίδα, το σατιρικό

Με την επίσκεψη του Βουλευτή Λασιθίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και τις συζητήσεις με τους τοπικούς φορείς, αναδείχτηκαν με άμεσο τρόπο οι τεράστιες ελλείψεις και αστοχίες που υπάρχουν στην αντιμετώπιση της έκρηξης κρουσμάτων στο Παλαίκαστρο αλλά και στα μέτρα προφύλαξης στον Δήμο Σητείας συνολικά. Τα τεστ του ΕΟΔΥ σταμάτησαν μόλις επιβεβαιώθηκε ο αναγκαίος αριθμός για την κήρυξη της περιοχής σε λοκντάουν (μόνο το 1/3)

Η Α΄Κυνηγετική Ομοσπονδία Κρήτης και Δωδεκανήσου, για πολλοστή φορά εκφράζει τα παράπονα της καθώς και αυτά των 15,000 πολιτών κυνηγών που εκπροσωπεί, σχετικά με τη συνεχιζόμενη απαγόρευση της θήρας, στα πλαίσια των μέτρων που έχουν ανακοινωθεί για τον περιορισμό της μετάδοσης του Covid-19. Αισθανόμαστε ότι υποτιμάται η νοημοσύνη των κυνηγών και των εκπροσώπων τους. Η θήρα, όπως είναι γνωστό, αποτελεί μια αυστηρά ρυθμισμένη

«Ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού SARS-CoV-2» με την συνδιοργάνωση Περιφέρειας Κρήτης και τους Ιατρικούς Συλλόγους του νησιού Η παγκόσμια ραγδαία εξάπλωση και η σοβαρότητα της νόσου COVID-19 έθεσε σε εγρήγορση τις αρχές Δημόσιας Υγείας και τις Υπηρεσίες Υγείας και ουσιαστικά ανάγκασε την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να επιδοθεί σε ένα πραγματικό «αγώνα δρόμου» για την κατασκευή ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων έναντι του ιού

Γιώργος Πανταγιάς Ο συγχρονισμός της πολιτικής με το παρόν και το μέλλον είναι εξαιρετικά δύσκολη άσκηση για τους εμπλεκομένους. Δεν αρκεί μόνο η βούληση. Χρειάζεται και ο απαραίτητος εξοπλισμός. Η αταλάντευτη προσήλωση σε καθορισμένους στόχους. Το σημαντικότερο, απαιτείται οι πολιτικοί εκπρόσωποί της να μη στρέφουν το βλέμμα τους στο παρελθόν. Κάτι που δεν συμβαίνει πάντα, αφού η πλειονότητα κοιτάζει συνήθως προς τα πίσω. Ωστόσο,