Πολλές φορές μπαίνω στη διαδικασία να διερωτώμαι τι σόι είδος είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Αφορμή μου δίνουν διάφορα περιστατικά όπως ας πούμε του «ανθρώπου» που άφησε στο φιλοζωικό σύλλογο 6 νεογέννητα (δύο-τριών ημερών) κουτάβια.
Αυτός ο, κατ εμέ, άσπλαχνος, ασυνείδητος και ανεύθυνος, δεν μπορούσε να κάνει στείρωση στο σκύλο του εφ όσον δεν ήθελε κουτάβια; Δε μπορούσε να τα πάει εκείνος στον κτηνίατρο για ευθανασία (γιατί εκεί κατέληξαν), αντί να υποβάλλει άλλους ανθρώπους σ αυτή τη διαδικασία;
Δυστυχώς δε θα μπορούσε. Γιατί; Γιατί είναι πιο εύκολο για τους ανεύθυνους να μεταθέτουν τις ευθύνες τους σε άλλους. Γιατί είναι πιο εύκολο να μεταθέτουν το «πρόβλημα» τους, που οι ίδιοι δημιουργούν, σε άλλους. Όπως πολύ εύκολο είναι να παίρνουν ένα ζώο και μετά επειδή το βαρέθηκαν ή επειδή δεν τους κάνει στο κυνήγι να το παρατάνε στο δρόμο, στα σκουπίδια ή στο φιλοζωικό.
Ρωτάνε όμως πως τα καταφέρνει ο φιλοζωικός; Είμαστε 10 άνθρωποι που προσπαθούν να βοηθήσουν τα ζώα, με ιδία μέσα. Με πολύ προσωπική εργασία και μεγάλο οικονομικό κόστος. Μόνο η τροφή (15-20 κιλά) στοιχίζει τουλάχιστον 20 ευρώ την ημέρα, για να μη μιλήσουμε για στειρώσεις, φάρμακα, εμβόλια, αντιπαρασιτικά και υπηρεσίες κτηνιάτρου.
Ο Φιλοζωικός Σύλλογος δημιουργήθηκε για την προστασία των ζώων και όχι για να λύσει το «πρόβλημα» κάποιων ασυνείδητων και ανεύθυνων «ανθρώπων».
Δέσποινα Κουνελάκη
